Nastavni predmet Kultura življenja uči se i podučava u 4. i 5. razredu osnovne škole te se vrednovanje ostvarenosti ciljeva i ishoda učenja i podučavanja provodi kao formativno vrednovanje. Formativno vrednovanje nam služi da smanjimo razliku između onoga gdje se trenutno nalazimo (što učenik trenutno zna i može napraviti) i gdje želimo biti (definirani ishodi učenja).
U toj dobi učenika najvažniji cilj vrednovanja postignuća učenika je podizanje kvalitete njegovog rada i razvijanje motivacije za učenje. Vodeći se time, učeniku treba biti jasno što se od njega očekuje, treba dobiti kvalitetnu povratnu informaciju o tome što je naučio, što treba bolje i na koji način odnosno što treba napraviti da bi u potpunosti ostvario ishode i ciljeve učenja i podučavanja.
Elementi vrednovanja unutar predmeta definirani su na temelju postavljenih ciljeva učenja i podučavanja:
- Znanja i vještine: učitelj prati usvojenost znanja i razvoj vještina učenika u poznatim situacijama koje se događaju za vrijeme procesa učenja.
- Snalaženje u novim situacijama: provjerava se učenikova kreativnost, poduzetnost i inovativnost u pogledu primjene znanja i vještina u nepoznatim situacijama i sasvim novim kontekstima.
- Pozitivne osobine ličnosti: prati se razvoj učenika u pogledu razvijanja njegovih stavova, navika, komunikacije s drugima, prilagodljivosti, suradnje te odgovornosti za svoje postupke.
Svi ishodi učenja i podučavanja u nastavnom predmetu Kultura življenja su definirani na najvišoj razini koju svaki učenik može i treba ostvariti. Polazeći od toga, zadatak učitelja je stalno pratiti učenika, način njegova rada i učenja (u situacijama koje su mu dobro poznate jer tada učenik ima mogućnost pokazati svoj puni potencijal), usvojenost ishoda i njegov odnos prema radu, a sve u cilju poboljšanja učenja. Ako učenik nije ostvario sve ishode, učitelj je taj koji prilagođava način podučavanja dok se ne usvoje definirani ishodi.
Preko tri pristupa vrednovanju: vrednovanje kao učenje, vrednovanje za učenje i vrednovanje naučenoga, učenik će dobiti povratnu informaciju o svom (ne)učenju.
Vrednovanje za učenje se događa stalno i kontinuirano u tijeku procesa učenja i podučavanja i predstavlja bitan čimbenik u prilagodbi načina podučavanja svakom pojedinom učeniku (individualizacija) radi ostvarenja punih potencijala svakog učenika.
Vrednovanje kao učenje predstavlja učenikove aktivnosti u pogledu vrednovanja rada ostalih učenika i samovrednovanja. Pred učenika se postavljaju jasna očekivanja i kriteriji vrednovanja. Primjenom ovog pristupa, učenik preuzima odgovornost za vlastito učenje.
Vrednovanje naučenoga služi za provjeru usvojenosti svih ishoda učenja i podučavanja koji proizlaze iz ciljeva. Ono se obično vrednuje sumativnom ocjenom, ali u predmetu Kultura življenja ono rezultira formativnom procjenom.
Formativno praćenje zahtjeva stalno prisutnu interakciju unutar razrednog odjela (učenici međusobno, učenici - učitelj, učenici - materijali). Zadatak učitelja je stvoriti ozračje u kojem učenici mogu slobodno dijeliti svoja zapažanja, mišljenja, pitanja i prijedloge.
Preporuka je da učitelji koriste različite alate za formativno vrednovanje kako bi mogli što kvalitetnije dati povratnu informaciju o učeniku (rubrike, liste provjere, skale procjene, izlazne kartice, mislim-metar, anegdotske zabilješke, bilješke učitelja...).